26 november 2011, Goudiye Senegal

This morning breakfast at 7 am after a good night sleep in a great bed and room with airco. Today 120km in front of us. First a stop at probably the last ATM we will see in a while. So fully loaded with hunderds of thousands of CFA we started our journey. It would be a long day with just one road to follow, 121k long and straight as a needle. The early ours in the morning are pleasant and good riding. I rode with Rob, the englishman and had a good time chatting about all different things, he's good company. It was getting hot pretty early and the wind started to blow early as well. Mostly at 10-11am but now already at 9-ish. Its not a very strong wind but its always there about 5-6bf and headwind of course. We took it easy so we arrived at lunchcamp at about noon some 70k further. In lunchcamp we were attacked by bees again so we left early. We were the last ones to get out of lunchcamp. I would do the next 50 k alone. Especially in the heat i prefer to do so so i can stop were, when and how long i want and if it so hot i stop regularly, whenever a treewith shadow looks appealing. Even when i promise myself a stop in 5k and i see a good tree and shadow its a waste not to use it for a minute or two and cool down a bit. The road was just one long line without any bends in it so looking up to the end was not very inspiring. There was no end to this road, long and straight and pretty boring as well as the countryside, just trees and bushes, no towns or villages, no children shouting 'Tubab' or 'ca va' just the occasional car or truck. So what should you do then: counting Km poles? no.. it goes very slowly and you are constantly reminded of the distance still to go, trucks beside road fallen over or burnt? no.. too many !, tires besides the road,the same, dead animals? you could smell them but not see them all. So then just listen to some music which really keeps me going when its so long and hot (over 40 again). Sometimes in the distance it looked like there was a bend in the road, wow excitement ahead ! what an adventure would be waiting for me, what would be behind the bend, maybe a very long downhill, yeah !! or even an other bend or maybe a colastop or even better a McDrive !, but non of this would happen, after the bend the view would be the same again a long straight road with no end to it. So a bend in the road or even a sign of a bend was all the excitement there was on this 120k straight hot line. But eventually i reached the end and completed my first 120k+ stage in 40 degrees, wasnt going easy but i made it.

29 november Kayes, Mali

De laatste 2 dagen waren zwaar, vooral in mentaal opzicht. We hebben nu ca 300km rechte saaie weg gefietst, nagenoeg geen dorpjes en dus colastops of een praatje. Ook het landschap gaf weinig afwisseliing al zie het wel langzaam veranderen,van meer bergoeiing naar nu sahelachtig landschap, kaal minder bomen en struiken. De grensovergang naar Mali was daarentegen wel weer interessant. Aangekomen in Kadira, het grensplaatsje in Sengeal was het laveren tussen de honderden vrachtwagens die wachtten op toestemming om doorte gaan of onderweg waren. Eerst de exitstempel halen, drie kilometer het dorpje in en weer uit. Daarna weer terug, daarna over de brug (de grens) en daarna de volgende drie kilometer, tussen de vrachtwagens door op zoek naar het juiste kantoortje om het entreestempel te halen voor Mali. Uiteraard eerst 4x van het kastje naar de muur maar dan toch nog gevonden. Een kilometer of 5 verder had Didier een mooie plek voor een bushcamp gevonden, ver weg van de weg en tussen de Baobabs. We moeten een beetje uitkijken in deze buurt. Het is er wel veilig maar het nieuws over de kidnapping van een aantal toeristen in Timbuktu en evacuatie van andere toeristen naar Bamako vraagt wel om extra alertheid. Het nieuws houdt ons toch wel bezig. In het bushcamp en de dag op de fiets erna zat ik er aardig doorheen. Al fietsend op zo een saaie weg gaan je gedachten alle kanten op, vooral naar huis. Ook vandaag weer lekker alleen gefietst, en als laatste. Ik vertrek vaak ook als laatst en weet dan dat er niemand meer na mij komt. Geeft toch nog een beetje gevoel van vrijheid want het groepslevenen de afspraken die daarbij horen vallen mij toch wel tegen. Om 7 uur ontbijt met zn allen, dan lunch op die en die plek, savonds om 6 uur eten met zn allen. Het voelt wat benauwend, niet vrij. Aan de groep ligt het niet, stuk voor stuk aardige mensen maar af toe zou ik er het liefst alleen op uittrekkenen zelf beslissen waar, wanneer ik stop, eet, slaap.

Naarmate de weg Kayes naderde kwamen er meer dorpjes. Bij het eerste bord 'Ici Coca Cola' gestopt maar de cola was op dus werd het een Pomme de Jus-Stop. De bebouwing in Mali is toch weer anders dan in Senegal, meer stenen huizen, al zijn de meeste niet afgebouwd. Ook de mensen zijn wat meer ingetogen, zwaaien wel terug maar niet zo als in Senegal. Bij binnenkomst in Kayes ging de spirit weer omhoog. Fiesten door de afrikaanse steden en dorpen is geweldig. Alles vind buiten op straat plaats, er is weer verkeer en mensen. Kayes is de heetste stad van afrika. Tot nu toe valt het wel mee. ca 38c. Vandaag niet veel last gehad van de hitte maar we waren dan ook vrij vroeg op de plaats van bestemming. Ca 13.00 uur. Uiteindelijk het hotel gevonden aan de rivier, waarop ook weer van alles plaats vindt. Bootjes, wassen etc. Vandaag een rustdag die ik goed kan gebruiken. Wat uitrusten, een internetcafe zoeken, wat 'shoppen' op de markt, fiets poetsen e.d. De was heb ik afgegeven dus die zal wel in de rivier gewassen worden. Hopelijk krijg ik die op tijd weer terug. Zonet nog even over de markt in Kayes gelopen, alsof je in een film loopt, fotos nemen gaat wat moeilijk in de drukte maar het is weer een hele belevenis op zich Uiteindelijk een cybercafe gevonden maar niet die moderne die ons belooft is, hopelijk vind ik die nog en kan dan wat skypen.

geen fotos bij dit verhaal want dat laat deze hypermoderne computer niet toe. kijk dus maar voor wat plaatjes in de fotoserie die ik net een voor een heb moeten uploaden a 5 min per foto